Wat moet je weten over een LOI (Letter of Intent)?

In dit artikel wil ik meer informatie geven over de Letter of Intent, ook wel LOI genoemd. Enerzijds schrijf ik dit artikel om ondernemers een eerste beeld te geven van wat een Letter of Intent inhoudt. Anderzijds schrijf ik dit artikel ook voor onze collega's in M&A om meningen uit te wisselen en de kennis over dit belangrijke document in elk M&A-proces te vergroten.

Hier zijn enkele punten die ik zal bespreken:

Wat is een intentieverklaring (LOI)?
Gerelateerde documenten aan de intentieverklaring
Wat staat er beschreven in een intentieverklaring?
Hoe stel je een intentieverklaring op?
Hoe speelt de fusie- en overname-ervaring van beide partijen een rol?
Wat maakt een intentieverklaring goed?

Ik ben erg benieuwd naar je mening over de Letter of Intent. Laat je mening over deze vragen over het nut van een Letter of Intent achter aan het einde van het document.

Wat is een intentieverklaring (LOI)?

Een Letter of Intent is, zoals de naam al aangeeft, een document, lees een Brief, dat wordt gebruikt om een Intentie te geven. In onze praktijk, internationale fusies en overnames, is de intentie om een bedrijf te kopen van een verkoper. Het belangrijkste doel is om, vaak op een relatief hoog niveau, de belangrijkste punten te beschrijven die bepalend zijn voor de geplande toekomstige overname.

De LOI wordt vaak opgesteld als beide partijen elkaar goed kennen en elkaar al verschillende keren hebben gesproken en bezocht. Een koper zal er bij het opstellen van een LOI en voordat hij een kostbaar due diligence-proces start zeker van willen zijn dat de overname succesvol kan zijn.

Gerelateerde documenten aan de intentieverklaring

In de praktijk zijn er verschillende andere documenten die op de een of andere manier verband houden met een Letter of Intent. Uiteindelijk is het een juridisch document dat wordt ondertekend door zowel de verkoper als de koper. Documenten die op de een of andere manier verband houden met de LOI zijn:

Termijn
NBO (Niet-bindend bod)
SPA (Share Purchase Agreement)

Een Term Sheet beschrijft ook de belangrijkste criteria van een transactie. Dit document wordt echter meestal gebruikt voor veel kleinere transacties. Een Term Sheet kan slechts één of enkele pagina's beslaan en beschrijft de belangrijkste punten van een geplande toekomstige transactie. Download hier een voorbeeld van een Term Sheet.

Een NBO (Niet-Bindend Bod) is een bod van een koper. Het NBO is niet juridisch bindend en doet een voorstel om een bedrijf van een verkoper over te nemen. Het doel is om een indicatie te geven van de belangrijkste voorwaarden van een geplande bedrijfsaankoop. Een NBO kan niet veel later in het proces vaak gevolgd worden door een LOI. Deze LOI is dan veel gedetailleerder en beschrijft de geplande transactie en alle belangrijke aspecten ervan.

De SPA (Share Purchase Agreement) is het definitieve juridische document dat de gedetailleerde voorwaarden beschrijft waaronder de aandelen van een rechtspersoon worden verworven.

Wat staat er beschreven in een intentieverklaring?

Een intentieverklaring wordt in de praktijk altijd opgesteld door de potentiële koper. Dit zijn de gebieden die normaal gesproken in een Letter of Intent worden beschreven:

Achtergrond koper (optioneel)
Transactie Reden
Vertrouwelijkheid (meestal al ondertekend in een eerdere NDA)
Waarderingsgegevens
Aankoopprijs (inclusief earn-out structuur)
Timing van betalingen
Financieringsstructuur
Juridisch bindend (meestal niet-bindend in de praktijk, maar soms met bindende bepalingen)
Due Diligence-vereisten en -planning
Verdere timing van het proces
Toekomstplannen van het management en de eigenaren
Exclusiviteit (periode en details)

Een verkoper kan tijdens verschillende processen veel kennis hebben of opbouwen over een LOI. Hoewel het duidelijk is dat elke bedrijfseigenaar professioneel juridisch advies nodig heeft.

Hoe stel je een intentieverklaring op?

Er moet normaal gesproken een gedetailleerde en intensieve samenwerking zijn geweest tussen beide betrokken partijen voordat een LOI wordt ingediend. Zoals hierboven vermeld, is het normaal gesproken de verantwoordelijkheid van de koper om de LOI op te stellen. In de praktijk zien we dat sommige kopers dit intern doen met hun eigen juridische ondersteuning. Vooral als kopers nauw verbonden zijn met investeerders, zoals Private Equity spelers, worden vaak eigen sjablonen gebruikt.

Als je een strategische koper bent die zich richt op één enkele transactie en gebruik maakt van externe juridische ondersteuning, kan het verstandig zijn om de juridisch adviseur deel te laten uitmaken van het LOI-proces. Een jurist weet dan al vroeg in het proces welke punten zijn overeengekomen. Ook specifieke zaken die cruciaal zouden kunnen zijn, kunnen vroeg in het proces naar voren worden gebracht en worden overeengekomen. Soms voorkomt dit dat een overname in een later stadium van het proces stukloopt.

Juridische adviseurs zijn echter vaak erg gedetailleerd en staan wat verder af van de werkelijke bedrijfsactiviteit. Dit kan er ook toe leiden dat juridische adviseurs potentiële problemen veroorzaken en een transactieproces ingewikkelder maken.

Een lastig aspect kan zijn dat een LOI, hoewel beschreven als niet juridisch bindend, zoveel concrete elementen kan bevatten dat het als bindend kan worden beschouwd en verplichtingen kan scheppen voor een of beide partijen. De vraag is dan of een transactie afdwingbaar is door een van de partijen. Dit hangt ook af van het recht dat men gebruikt voor een specifieke transactie, aangezien dit aspect in Europa verschillend kan worden behandeld.

Hoe speelt de fusie- en overname-ervaring van beide partijen een rol?

Er is heel vaak een verschil in ervaring aan beide kanten van een transactie. Soms is er een Verkoper aan de ene kant van de tafel die met pensioen wil gaan en een bedrijf maar één keer verkoopt. Aan de andere kant kan een ervaren Koper zitten die meerdere transacties heeft gedaan en continu bezig is met overnames. In zo'n situatie is het gewenst dat een Verkoper professioneel advies krijgt via een adviseur (zowel juridisch als M&A gerelateerd).

Als er een groot verschil in ervaring is tussen beide partijen, kan het verstandig zijn om eerst een sterke vertrouwensbasis te creëren tussen beide partijen. Vooral als beide partijen na de Closing blijven samenwerken kan dit nuttig zijn. Als beide partijen nog steeds van elkaar afhankelijk zijn, kan dit vertrouwen helpen om de transactie soepel af te sluiten.

Wat maakt een intentieverklaring goed?

Het is een goede vraag wat een LOI nu echt onderscheidend maakt. Aan de ene kant moet er aan beide kanten voldoende begrip zijn voor wat de plannen zijn van de andere partij. Het is zeker goed, of zelfs vereist, dat beide partijen elkaar een keer of misschien vaker hebben ontmoet.

Wat betreft timing moet een LOI niet te vroeg worden gepresenteerd en te algemeen zijn. Sommige PE (Private Equity) firma's sturen bijvoorbeeld een NBO of zelfs een LOI naar verschillende partijen met lage biedingen ('fishing'). Ze gaan pas echt finetunen als er serieuze interesse lijkt te zijn van een potentiële verkoper. Dit kan resulteren in afgebroken onderhandelingen vroeg in het proces met zure gevoelens aan beide kanten.

Het detailniveau is ook belangrijk. Een LOI moet gedetailleerd zijn, dat staat buiten kijf. Het is echter ook geen SPA (Share Purchase Agreement) en als beide partijen te veel tijd nemen en een LOI niet wordt ondertekend na langere onderhandelingen, kan dat een slecht signaal zijn voor het resterende deel van het M&A-proces.

Een LOI is naar mijn mening goed als het voldoende gedetailleerd is en de belangrijkste onderwerpen behandelt die cruciaal zijn voor de geplande fusie- en overnametransactie. Het opstellen van het document moet beide partijen ook in staat stellen om een methodologie te ontwikkelen voor het oplossen van problemen of verschillende visies op specifieke onderwerpen. Op deze manier kunnen beide partijen een basis creëren voor een verdere succesvolle voortzetting van het M&A-proces.